سعدی با کوویدیه و ماسک در مترو

به گزارش جعبه مهر، تهران (پانا) - مردی که از پشت ماسک به چهره انسان های قرن 21 که بعضی شان در اوج بحران کرونا هم اعتقادی به ماسک ندارد، نگاه می نماید، کسی نیست جز سعدی، با کوویدیه ای که از ماسک زدن و دست شستن می گوید.

به گزارش ایسنا، مسافران و دست فروشان می آیند و می فرایند و تقریبا کسی حواسش به سعدی نیست. در گوشه ای نگاه ها به بدلیجات آویخته بر دستگیره های قطار است، در گوشه ای دیگر عده ای به فروشنده کابل شارژ و هندزفری چشم دوخته اند، گاهی هم پسرکی فال فروش نگاه بعضی را به خود جلب می نماید، مسافرانی هم با عجله دنبال ایستگاه و جهت موردنظرشان هستند.

چهره مردی که شبیه امروزی ها نیست اما سعی می نماید خود را با زدن ماسک از ویروس شیوع یافته در روزگار فعلی در امان نگه دارد، از لابه لای جمعیتی که در ازدحام گیر افتاده اند پیداست.

تنها نیست؛ با کوویدیه ای دوبیتی آمده است: چنین گفت فردوسی پاک زاد:

چو خواهی که هر دم بیابی مراد

بزن ماسک بر چهره دستت بشور

سروکار تو تا نیفتد به گور

سعدی در باب دوم بوستان حکایتی منظوم دارد با 13 بیت که با یکی سیرت نیکمردان شنو/ اگر نیکبختی و مردانه رو آغاز می گردد و در بیت هفتم با تضمینی از سروده فردوسی می گوید: چه خوش گفت فردوسی پاک زاد/ که رحمت بر آن تربت پاک باد/ میازار موری که دانه کش است/ که جان دارد و جان شیرین خوش است.

در این کوویدیه که با عنوان سعدی در قرنطینه بر دیواره مترو خودنمایی می نماید و اقدام شرکت متروست برای یادآوری رعایت پروتکل های بهداشتی در دوران شیوع ویروس کرونا، پرهیز از آزار به توصیه به زدن ماسک و شستن دست رسیده است.

در این اقدام البته فقط پای سعدی و فردوسی در میان نیامده است، حتی شعر حافظ هم در مترو ماسک می زند! بیتی که با مصرعی از حافظ آغاز می گردد و در ادامه به تشویق برای ماسک زدن در روزگار کرونایی می رسد: مرا می بینی و هر دم زیادت می کنی دردم/ چرا بی ماسک می آیی رفیق ناجوانمردم؟!

هرچند هنوز نمی دانیم میزان تاثیرگذاری استفاده از ادبیات برای مبارزه با شیوع ویروس کرونا چقدر است اما به نظر این اقدام برای مبارزه با شیوع کرونا می تواند قابل توجه باشد. البته از میان مانیتورها و پوسترهای نصب شده در قطارها این دو شعر خیلی کم به چشم می خورند و بخش قابل توجهی را آگهی ها پر نموده اند.

معلوم نیست از میان مسافران اصلا روزانه چند نفر متوجه این اقدام می شوند، خصوصا که با رسم الخط نه چندان درشتی به نمایش کشیده شده و حتما باید جلو آن ایستاد تا بتوان کلماتش را خواند.